Kiemrust in vleesetende planten

Veel vleesetende planten komen oorspronkelijk uit gematigde klimaten (zones 3-8) en hebben een rustperiode nodig. Dit is een natuurlijk beschermingsmechanisme waardoor planten de harde winter kunnen overleven. Sommige vleesetende planten, zoals de zonnedauw, vormen winterknoppen. Anderen, zoals de Venus Flytrap en bekerplanten, vormen winterbladeren. Sommigen laten gewoon hun bladeren vallen. Kiemrust wordt veroorzaakt door koelere nachten en een kortere daglengte. Als vleesetende planten niet mogen rusten, putten ze hun energie uit en sterven ze. Wanneer de planten tekenen van kiemrust beginnen te vertonen, moet u ze minder water geven. Laat de grond slechts licht vochtig. Verminder de hoeveelheid en de lengte van het daglicht. Ik richt me graag op 45 dagen bij 45 ° F (7 ° C). Je kunt ze 3 tot 6 maanden koel houden, afhankelijk van hun geboorteland. Dit kan door ze in de kelder te plaatsen of op een vorstvrije veranda. Een koelkast is prima; pas op dat u ze niet bevriest. Vleesetende planten hebben geen licht nodig tijdens de rustperiode en duisternis zal hen niet schaden.

Hoewel jonge vleesetende planten (minder dan drie jaar oud) zonder rust kunnen blijven, is het vereist in volwassen gematigde vleesetende planten. Zonder dit zullen ze langzaam afnemen en steeds minder krachtig worden. Deze zwakkere groei leidt vaak tot een bloei die alle kracht uit de plant trekt en doodt, of de plant bezwijkt aan ziekte. Tropische vleesetende planten hebben geen kiemrust nodig.

Gematigde zonnedauws zoals Drosera filiformis, D. intermedia en D. rotundifolia vormen een winterhibernaclua. Het lijkt op een vage ronde knop met strak gekrulde bladeren in het midden. Sommige zijn minder behaard dan andere, maar het strakke cluster lijkt op een klein stel opgerolde varenbladeren.

Venus Flytraps produceren steeds kleinere vallen als de herfst de winter nadert. De oude vallen sterven, worden zwart en vormen een ring van oude dode vallen rond het strakke, kleine cluster van vallen. Bij extreme kou kunnen alle vallen op grondniveau afsterven en zal de bol ondergronds overwinteren. Nieuwe vallen komen tevoorschijn zodra de temperatuur hoger is dan 55 ° F (12 ° C).

Sarracenia-bekerplanten bewaren hun buisvallen vaak twee jaar, maar de komst van de winter veroorzaakt kiemrust. De bovenkanten van de kappen beginnen te verdorren, worden droog en bruin. Dit drogen werkt zich een weg door de buis, die uiteindelijk sterft. Vaak blijft het onderste derde deel van de vallen groen gedurende de winter, omdat de plant voedingsstoffen uit de zomervangst blijft opnemen.

Gematigde Butterworts zullen bij koud weer strakke winterknoppen van zeer korte stevige wasachtige bladeren vormen. Ze zullen in deze staat overwinteren en beginnen met normale groei zodra de lentetemperaturen stijgen.

Blaasjeskruid en Aldrovanda van turionen. Dit zijn strakke knopachtige trossen aan de toppen van de plant die behoorlijk dicht worden. Als het onderste deel van de plant sterft, zinken de turionen naar de bodem en overwinteren. Naarmate de lentetemperaturen stijgen en de turion begint te groeien, drijft de plant naar de oppervlakte en begint hij weer volledig te groeien.